NFC چیست و چگونه کار می کند؟

به لطف رشد سیستم های پرداخت آنلاین مانند Samsung Pay و NFC ، Android Pay تاحدی تبدیل به یک سیستم پرداخت عادی شده است.  شما احتمالا اصلاح NFC را شنیده اید، اما NFC دقیقا چیست؟ در این بخش ما متوجه خواهیم شد که چیست، چگونه کار می کند، و از آن برای چه چیزی می توان استفاده کرد.

NFC مخفف " Near Field Communication " "ارتباط میدانی نزدیک" است و، همانطور که از نامش پیداست، ارتباط کوتاه مدت بین دستگاه های سازگار (جفت) را امکان پذیر می کند. NFC حداقل به یک دستگاه انتقال دهنده و دریافت کننده سیگنال نیاز دارد. طیف وسیعی از دستگاه ها می توانند از استاندارد NFC استفاده کنند و می تواند به صورت غیرفعال یا فعال باشند.

دستگاه های Passive NFC شامل برچسب ها و فرستنده های کوچکی هستند که می توانند اطلاعات را به دستگاه های NFC دیگر بدون نیاز به منبع انرژی ارسال کنند. گرچه، آنها اطلاعات ارسال شده از منابع دیگر را پردازش نمی کنند و نمی توانند به سایر اجزای غیر فعال متصل شوند. این مورد اغلب به صورت نشانه های تعاملی روی دیوارها یا آگهی ها کاربرد دارد. دستگاه های فعال قادر به ارسال و دریافت اطلاعات هستند و می توانند با یکدیگر و همچنین دستگاه های غیرفعال ارتباط برقرار کنند. گوشی های هوشمند به نوعی رایج ترین نوع دستگاه NFC فعال هستند. ثبت کننده کارت های حمل و نقل عمومی و پایانه های پرداخت لمسی نیز نمونه خوبی از این فناوری هستند.

NFC چگونه کار می کند؟

حالا ما می دانیم که NFC چیست، چگونه کار می کند؟ درست مانند بلوتوث و وای فای (WiFi) و سایر سیگنال های بی سیم، NFC بر اساس اصل ارسال اطلاعات از طریق امواج رادیویی کار می کند. ارتباط میدانی نزدیک یک استاندارد دیگر برای انتقال داده های بی سیم است. این به این معنی است که دستگاه ها باید با مشخصات خاصی همگام سازی (جفت) شوند تا به طور صحیح با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. تکنولوژی مورد استفاده در NFC مبتنی بر ایده های قدیمی RFID  (شناسایی فرکانس رادیویی) است که از القای انرژی الکترومغناطیسی برای انتقال اطلاعات استفاده می کند.

این تفاوت اصلی بین NFC و بلوتوث / WiFi را نشان می دهد. از ابتدا برای القای (ایجاد) جریان الکتریکی دربین اجزای غیر فعال و همچنین ارسال داده ها استفاده میشد. این به این معنی است که دستگاه های غیرفعال نیاز به منبع انرژی خود ندارند. در عوض آنها می توانند با میدان الکترومغناطیسی ایجاد شده توسط یک مولفه NFC فعال، انرژی زا شوند. متاسفانه، فناوری NFC به اندازه کافی الگویی برای شارژ کردن گوشی های هوشمند ما نیست، اما شارژ QI بر اساس همان اصل است.

فرکانس انتقال داده ها در NFC برابر با 13.56 مگا هرتز است. شما می توانید اطلاعات را در هر 106، 212، یا 424 کیلوبایت در ثانیه ارسال کنید. این برای انتقال طیف وسیعی از داده ها به اندازه کافی سریع است- از جزئیات تماس گرفته تا مبادله تصاویر و موسیقی. برای تعیین اینکه چه نوع اطلاعاتی بین دستگاهها مبادله می شود، استاندارد NFC در حال حاضر دارای سه حالت عملکردی متمایز است. شاید رایج ترین حالت استفاده در گوشی های هوشمند، حالت هنگام سازی (جفت سازی) باشد. این حالت به دو دستگاه NFC فعال اجازه میدهد اطلاعات مختلفی را بین یکدیگر انتقال دهند. در این حالت هر دو دستگاه هنگامی که اطلاعات را  ارسال می گنند فعال می شوند و هنگامی که  اطلاعات را دریافت می کنند به حالت غیرفعال در می آیند. از سوی دیگر، حالت خواندن / نوشتن یک حالت انتقال داده یک طرفه است. دستگاه فعال، احتمالا تلفن هوشمند شما، با یک دستگاه دیگر ارتباط برقرار می کند تا اطلاعات را از آن بخواند. برچسب های تبلیغاتی NFC از این حالت استفاده می کنند.

آخرین حالت، شبیه سازی کارت است. دستگاه NFC می تواند به عنوان یک کارت اعتباری هوشمند یا بدون تماس عمل کند و از آن برای پرداخت وجه یا پرداخت هزینه سیستم های حمل و نقل عمومی استفاده کنید.

مقایسه با بلوتوث

 ما به این سوال که "NFC چیست؟" پاسخ دادیم، حال چگونه با دیگر فناوری های بی سیم مقایسه می شود؟ با توجه به این که بلوتوث برای سالهای بسیار به طور گسترده متداول بوده است؛ ممکن است فکر کنید NFC کمی غیر ضروری است. با این حال، تفاوت های تکنولوژیکی زیادی بین این دو وجود دارد که NFC برخی از مزایای قابل توجه را در شرایط خاص فراهم می کند. مهم ترین مزیت NFC نیاز به مصرف انرژی بسیار کمتر نسبت به بلوتوث است. این باعث می شود که NFC برای دستگاه های غیرفعال مانند برچسب های تبلیغاتی که قبلا ذکر شد، مناسب باشد، زیرا آنها می توانند بدون یک منبع انرژی عمده کار کنند.

با این حال، این صرفه جویی در انرژی برخی اشکالات عمده دارد که مهمترین ایراد، برد انتقال بسیار کوتاهتر نسبت به بلوتوث است. NFC دارای برد حدود 10 سانتیمتر است، فقط چند اینچ، در حالی که اتصالات بلوتوث می توانند داده ها را از فاصله 10 متر یا بیشتر از منبع انتقال دهند. مشکل دیگر این است که NFC بسیار کندتر از بلوتوث است. NFC اطلاعات را با حداکثر سرعت 424 کیلوبایت در ثانیه منتقل می کند، (در مقایسه با 2.1 Mbit / s ) درحالیکه بلوتوث با سرعت 2.1 و یا حدود 1 مگابیت در ثانیه با انرژی کمتری اطلاعات را ارسال می کند.

Samsung Pay, Android Pay  و حتی Apple Pay از فناوری NFC استفاده می کنند - هرچند  Samsung Pay کمی متفاوت از بقیه عمل می کند. اگر چه بلوتوث برای اتصال دستگاهها به یکدیگر برای انتقال فایلها، اتصال به بلندگوها و موارد دیگر بهتر است؛ در عین حال پیش بینی میکنیم که NFC همواره به دلیل پرداخت توسط تلفن های همراه به سرعت در حال گسترش است.

نتیجه:

اکنون که ما به سوال "NFC چیست؟" پاسخ داده ایم، از شما می خواهیم هر گونه سؤال دیگری که ممکن است در مورد این تکنولوژی بی سیم داشته باشید را با ما در میان بکذارید. سوالات خود را در نظرات بگذارید.